بزرگ مرد کوچک، علی من

۲۵ بهمن،مطب دکتر رستمی... باورم نمیشود...نامه بیمارستان دردستم...از پله های مطب پایین می آیم.دکتر میگوید شاید امشب و فرداشب موعد دیدار باشد... ولی مگر ممکن است؟ هنوز۲۷ روز مانده تا تاریخ زایمانم. توکل به خدا.هرچه خیر است همان میشود...

امروز،روز حماسه آفرینی بود باز... ویکماه...دقیقا یکماه تا زمینی شدن فرشته من... دردها پراکنده می آیند و میروند حالم ناخوش است.فردا ان شاءالله عازم مشهد میشویم.راهی دور.اجازه پرواز ندارم.بالاجبار همه باهم،به دل جاده میزنیم.یک هفته به قرارمان بادکترمانده.ولی حالم ،حال دگرگونه ایست.چاره ای نیست.میرویم توکل به خدا...شاید زودتر قصد زمینی شدن کنی...

یک اربعین مانده به آمدنت... واین روزها چه کند میگذرند.انگار عقربه های زمان ایستاده اند... اما به دلم نهیب میزنم که صبور باش... راهی نمانده دیگر...

انتظارمان برای آمدنت روزشمار شده است دلبرک زیبا فقط ٥٠ روز... ومن نمیتوانم باورکنم که کمتر از دوماه مانده به آغوش کشیدنت به بوسیدنت...بوییدنت...لمس دستان ظریفت... بی صبرانه منتظرت هستیم...  

پنجمین ترم درسی را باهم بودیم.امتحانات با تمام سختی ها خداراشکر به خوبی گذشت. بعد از پنج روز،به خانه بازگشتیم.خانه تکانی در پیش داریم.باید خانه ها را بتکانم برای آمدن مهمان کوچکمان. خدا مارا یاری کند در شهر غریب.  

آنفولانزا...بله همین بیماری سبب خیر شد که ما باز به شهر بهشت و پابوس ارباب بیاییم.روزهای حضوردر شهر بهشت،زیباترین روزهای زندگی هر دلداده ای میشود. آزمایش و سونو را انجام میدهم.دکتر رستمی هم ما را ویزیت میکنند.همه چیز خوب است.هفته اول اسفند قرار ما با دکتر برای انجام مقدمات تولد فرشته زیبای ما...

وارد ماه هفتم شده ایم. حرکاتت کاملا ملموس و عینی است.خواهر دوسال و نیمه ات هم حس میکند تورا... نمیدانم وقتی بیایی شبیه که هستی... ولی هرچه باشی خالصانه دوستت داریم و مراقبت هستیم...

اربعین آمد... وبازهم ما ماندیم و تصاویر زوار پیاده... عزیز قلبم، طفل پاک من دعاکن سال آینده،ما چهار نفر هم زائر پیاده اربعین باشیم...

دل به دریا زدیم.... وبه دریا زدیم...با بچه ها...جای همگی خالی.هواعالی...دریاآرام... روح و جسم خسته امان کمی در سواحل نیلگون خلیج همیشه فارس،خستگی زدود. قسمت شیرین سفر هم خرید انواع لباس و اسباب بازی بود برای پاره های تنمان.وچه شیرین است خرید برای عزیزترین ها در زندگی...